در صنعت پلیمر، کامپاندهای پلیمری و مستربچها دو ابزار مهم برای بهبود و تغییر خواص پلیمرها هستند، اما هر یک با رویکردها و کارکردهای متفاوتی به این هدف دست مییابند.
تفاوت کامپاند و مستربچ
کارکرد و هدف: کامپاندها برای ایجاد مواد نهایی جدید با خواص خاص بهکار میروند، در حالی که مستربچها بیشتر بهعنوان افزودنیهای تکمیلی به پلیمرهای پایه موجود اضافه میشوند. در حالت کلی زمانی که در فرایند تولید محصول نهایی امکان اختلاط کامل ادتیوهای مورد نیاز وجود ندارد، باید از کامپاند استفاده کرد.
ترکیب درصد مواد سازنده: مستربچ یک ترکیب غلیظ از افزودنیها است که معمولاً بین 30 تا 70 درصد مواد افزودنی (مانند رنگدانهها، پرکنندهها، تثبیتکنندهها، و غیره) دارد و مابقی آن از پلیمر پایه تشکیل شده است اما کامپاند پلیمری ترکیبی از یک پلیمر پایه با مواد افزودنی (پرکنندهها، تثبیتکنندهها، و الیاف و غیره) است که به نسبتهای مختلف و دقیق مخلوط میشوند. درصد مواد افزودنی در کامپاند معمولاً کمتر از مستربچ است.
فرایند تولید: معمولا برای تولید محصول نهایی از کامپاندها به تنهایی استفاده می شود و نیازی به افزودنی ندارند و تمام خواص نهایی در کامپاند لحاظ شده است. اما مستربچها در مراحل تولید و برای اصلاح یا افزودن ویژگیهای خاص به پلیمر پایه اضافه میشوند.
انتخاب بین کامپاند و مستربچ بستگی به نیازهای خاص تولید و خواص نهایی مورد نظر در محصول دارد. هر دو این محصولات نقشهای حیاتی در بهبود عملکرد و کیفیت پلیمرها در صنایع مختلف ایفا میکنند و انتخاب صحیح آنها میتواند تأثیر زیادی بر کارایی و موفقیت محصولات نهایی داشته باشد.